«Στο κάτω-κάτω, εγώ αγάπησα έναν ποιητή»
Ελληνίδα ποιήτρια της νεορομαντικής σχολής, μία από τις σημαντικότερες γυναικείες φωνές της ποίησης του 20ου αιώνα.
Ήταν κόρη του φιλόλογου Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής Μαρκάτου, μιας γυναίκας με πρώιμες φεμινιστικές ανησυχίες.
Στα γράμματα εμφανίζεται σε ηλικία 14 ετών, με το πεζοτράγουδο «Ο πόνος της μάνας».
Κυκλοφορεί το 1928 την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Οι τρίλλιες που σβήνουν» και το 1929 τη δεύτερη, με τίτλο «Ηχώ στο Χάος».
Γνωρίζεται με τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη στη Νομαρχία Αθηνών, όπου εργάζονται και οι δύο και συνάπτουν δεσμό.
Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, πρόλαβε μάλιστα να εμφανισθεί ως ηθοποιός σε μία παράσταση.
Προσβλήθηκε στο Παρίσι από φυματίωση. Επιστρέφοντας στην Αθήνα κατά τη νοσηλεία της στο νοσοκομείο «Σωτηρία», έμαθε για την αυτοκτονία του Καρυωτάκη, γεγονός που την καταρράκωσε.
Σάρκασε ανελέητα τον συντηρητισμό και την υποκρισία της εποχής της.